تصور کنید فردی با تحرک محدود در تلاش است به یک دستگاه دستمال کاغذی بیش از حد بلند دسترسی پیدا کند، یا والدینی که در یک فضای تنگ در تلاش برای تعویض پوشک نوزاد هستند. در حالی که اینها ممکن است جزئیات جزئی به نظر برسند، اما به طور قابل توجهی بر قابلیت استفاده از سرویس های بهداشتی عمومی تأثیر می گذارند. طراحی سرویس بهداشتی نباید صرفاً عملکردهای اساسی را برآورده کند، بلکه باید نیازهای همه کاربران، به ویژه کسانی که به امکانات اضافی نیاز دارند را برطرف کند. این راهنما استانداردهای قانون آمریکایی های دارای معلولیت (ADA) را برای وسایل سرویس بهداشتی عمومی بررسی می کند و توصیه های عملی برای انتخاب و نصب آنها برای ایجاد فضاهای ایمن، راحت و در دسترس ارائه می دهد.
استانداردهای ADA الزامات فضایی خاصی را برای اطمینان از اینکه کاربران ویلچر می توانند آزادانه وسایل را پیمایش و کار کنند، تعیین می کند. ملاحظات کلیدی عبارتند از:
توصیه: برای به حداقل رساندن بیرون زدگی ها، وسایل توکار را انتخاب کنید. برای وسایل نصب شده روی کف یا دیوار، آنها را در گوشه ها یا فرورفتگی ها قرار دهید تا انسداد کاهش یابد.
ارتفاع وسایل به طور مستقیم بر دسترسی تأثیر می گذارد. استانداردهای ADA پارامترهای دقیقی را برای قسمت های قابل استفاده (به عنوان مثال، اهرم های توزیع کننده، دکمه ها، شکاف های سکه) تعریف می کنند:
توجه: هنگام تعیین محل قرارگیری وسایل، هم رویکردهای جانبی و هم رویکردهای جلو را در نظر بگیرید.
تمام غرفه ها به لوازم جانبی ضروری نصب شده روی دیوارهای جانبی یا پارتیشن ها در نزدیکی صندلی های توالت نیاز دارند و دسترسی بدون مانع به میله های گرفتن را تضمین می کنند. قسمت های قابل استفاده باید 18 تا 48 اینچ (455 تا 1220 میلی متر) بالای کف باشند، اگرچه توزیع کننده های دستمال کاغذی ممکن است تا 15 اینچ (380 میلی متر) امتداد یابند.